Esan gabekoek, isilik gordetakoek, erdizka adierazitakoek ere moldatzen gaituzte. ôEz dago dena kontatu beharrikö, esan ohi da, eta halaxe jokatzen dugu. ôHiztuna da pentsamenduaö, ikasi genuen, baina ezinezkoa da berbetara ekartzea burura etortzen zaigun guztia; ôezta komeni ere!ö, aholkatuko dizute. Arantxa Iturberen ipuin maleziatsu hauetan ere ustekabeko asko izango dira, pertsonaiak eta gertakariak katramilatzen ikusiko dituzu isilpekoen kariaz, oker ulertuak bezainbat ager litezke susmoak. Umorezkoak batzuetan, gaiztoak sarritan. Inkomunikazioak irteerarik gabeko kalezulo batera eraman ditzake jende arteko harremanak, ez aurrera ez atzera, krisiak bueltarik ia ez daukan tokira. Eta honetara ezkero, beharbada ez da inoren laguntzarik izango estualditik irteteko. Denoi suertatu zaigu, noiz edo noiz, ernegaturik galdetzea: ôZer, ez al duzu ezer esan behar?ö.
